آنک

آنک . [ ن َ ] (صوت ، ق ) کلمه ای است برای اشاره ٔ به دور، اعم از مکان یا زمان . مقابل اینک که برای اشاره ٔ نزدیک است :
آنک بنگر ز روی او یکسر
کآرام نماندش گه زادن .

مسعودسعد.

گر دند خواهی اینک ، ور تو ملک خوهی
آنک علأدین ملک عنبرین کمند.

سوزنی .

چو هر دانشی کآنک اندوختند
نخستین ورق زو درآموختند.

نظامی .

خلاف رای سلطان رای جستن
بخون خویش باشد دست شستن
اگر خود روز را گوید شب است این
بباید گفت آنک ماه و پروین .

سعدی .