آمیغ
لغت‌نامه دهخدا
آمیغ. (اِمص )آمیزش . خلطه . مخالطت . امتزاج . مزج . خلط. || بضاع . مباضعه . مباشرت . مجامعت . وقاع :
چو آمیغ برنا شد آراسته
دو خفته سه باشند برخاسته .
بسی گرد آمیغ خوبان مگرد
که تن را کند سست و رخساره زرد.
چو برداشت دلدار از آمیغ جفت
بباغ بهارش گل نوشکفت .
چو آمیغ برنا شد آراسته
دو خفته سه باشند برخاسته .
بسی گرد آمیغ خوبان مگرد
که تن را کند سست و رخساره زرد.
چو برداشت دلدار از آمیغ جفت
بباغ بهارش گل نوشکفت .