آموده
لغتنامه دهخدا
آموده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) آراسته . متحلی :
بخوی خوش آموده بِه ْ گوهرم
بر این زیستم هم بر این بگذرم .
رجوع به آمای و آمود و آمودن شود. || پرکرده . انباشته . (از برهان ). مندرج .
بخوی خوش آموده بِه ْ گوهرم
بر این زیستم هم بر این بگذرم .
رجوع به آمای و آمود و آمودن شود. || پرکرده . انباشته . (از برهان ). مندرج .