آمود
لغت‌نامه دهخدا
آمود. (ن مف مرخم ) در کلمات مرکبه چون گوهرآمود و مانند آن ، بگوهرکشیده . مُنسلک به ... در رشته های آن گوهر درآورده . در تارهای آن گوهر منسلک کرده . || مرصع. درنشانده :
گرفته مهد را در تخته ٔ زر
برآموده بمروارید و گوهر.
نشاندش بر سریر گوهرآمود
زمین را کرد از لب شکّرآلود.
مگر سیل آمد از دریای مقصود
که شد پای حریفان گوهرآمود؟
گرفته مهد را در تخته ٔ زر
برآموده بمروارید و گوهر.
نشاندش بر سریر گوهرآمود
زمین را کرد از لب شکّرآلود.
مگر سیل آمد از دریای مقصود
که شد پای حریفان گوهرآمود؟