آستن
لغتنامه دهخدا
آستن . [ ت ِ ] (اِ) آستین . آستی . کُم ّ :
روح اﷲ ار زآستن مریم آمده ست
صد مریم است روح ترا اندر آستین .
کلیم از ید بیضا همین قَدَر لافد
که دست زآستن پیرهن برون آرد.
روح اﷲ ار زآستن مریم آمده ست
صد مریم است روح ترا اندر آستین .
کلیم از ید بیضا همین قَدَر لافد
که دست زآستن پیرهن برون آرد.