آتش بار
لغتنامه دهخدا
آتش بار. [ ت َ ] (نف مرکب ) آنکه آتش فروریزد :
هیزم خشک و برق آتش بار
مرد خفته ست و دشمن بیدار.
|| (اِ مرکب ) باتری . دسته ای از توپها.
هیزم خشک و برق آتش بار
مرد خفته ست و دشمن بیدار.
|| (اِ مرکب ) باتری . دسته ای از توپها.