آباء
لغت‌نامه دهخدا
آباء. (ع اِ) ج ِ اَب . پدران .
- آباء علوی ؛ افلاک و ستارگان . سبعه ٔ سیاره .
- آباء عنصری ؛ آخشیجان . چارآخشیج . عناصر اربعه . بسائط. چهاراَرکان . امهات . اسطقسات . ارکان اربعه . کیان :
مر جاه تو و قدر ترا از سر معنی
آباء و سطقسات غلامند و پرستار.
- آباء یسوعیین ؛ کشیشان پیرو طریقت ایگناس .
- آباء علوی ؛ افلاک و ستارگان . سبعه ٔ سیاره .
- آباء عنصری ؛ آخشیجان . چارآخشیج . عناصر اربعه . بسائط. چهاراَرکان . امهات . اسطقسات . ارکان اربعه . کیان :
مر جاه تو و قدر ترا از سر معنی
آباء و سطقسات غلامند و پرستار.
- آباء یسوعیین ؛ کشیشان پیرو طریقت ایگناس .