آب رخ
لغت‌نامه دهخدا
آب رخ . [ ب ِ رُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اعتبار. جاه . آبرو :
آب رخ زآب پشت بگریزد
کآب پشت آب رویها ریزد.
در جستن نان آب رخ خویش مریزید
در نار مسوزید روان از پی نان را.
خاقانیا ز نان طلبی آب رخ مریز
کآن حرص کآب رخ برد آهنگ جان کند.
- آب رخ بردن کسی را ؛ آبرو ریختن او را.
آب رخ زآب پشت بگریزد
کآب پشت آب رویها ریزد.
در جستن نان آب رخ خویش مریزید
در نار مسوزید روان از پی نان را.
خاقانیا ز نان طلبی آب رخ مریز
کآن حرص کآب رخ برد آهنگ جان کند.
- آب رخ بردن کسی را ؛ آبرو ریختن او را.