آب خوردن
لغتنامه دهخدا
آب خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) آشامیدن آب :
هرچند خلنده ست چو همسایه ٔ خرماست
بر شاخ چو خرماش همی آب خورَد خار.
- در یک آب خوردن ؛ در لحظه ای . در مدتی سخت کوتاه .
هرچند خلنده ست چو همسایه ٔ خرماست
بر شاخ چو خرماش همی آب خورَد خار.
- در یک آب خوردن ؛ در لحظه ای . در مدتی سخت کوتاه .