کشتگان
لغتنامه دهخدا
کشتگان . [ ک ُ ت َ / ت ِ ] (اِ) جمعکشته . کشته ها. (ناظم الاطباء). مقتولین :
عاشقان کشتگان معشوقند
برنیاید ز کشتگان آواز.
- کشتگان زنده ؛ کنایه از شهیدان است .
عاشقان کشتگان معشوقند
برنیاید ز کشتگان آواز.
- کشتگان زنده ؛ کنایه از شهیدان است .