چماچم
لغتنامه دهخدا
چماچم . [ چ َ چ َ / چ ُ چ ُ ] (اِ) پیشانی را گویند و به عربی ناصیه خوانند. (برهان ). پیشانی بود. (جهانگیری ) (رشیدی ). بمعنی ناصیه و پیشانی . (انجمن آرا) (آنندراج ) :
به درگاه قصر رفیعت نهاده
ملوک عجم از تفاخر چماچم .
|| موی پیشانی و ناصیه . (ناظم الاطباء).
به درگاه قصر رفیعت نهاده
ملوک عجم از تفاخر چماچم .
|| موی پیشانی و ناصیه . (ناظم الاطباء).