نگهبان کردن
لغت‌نامه دهخدا
نگهبان کردن . [ ن ِ گ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مأمور کردن . به پاسداری و مراقبت گماشتن . رجوع به نگهبان شود :
کردم روان و تن را بر جان او نگهبان
همواره گردش اندر گردان بوند گاوان .
نگهبان بر او کرد پس چند مرد
گو پهلوان زاده باداغ و درد.
نگهبان تن جان پاک است لیکن
دلت را خِرَد کرد بر جان نگهبان .
کردم روان و تن را بر جان او نگهبان
همواره گردش اندر گردان بوند گاوان .
نگهبان بر او کرد پس چند مرد
گو پهلوان زاده باداغ و درد.
نگهبان تن جان پاک است لیکن
دلت را خِرَد کرد بر جان نگهبان .