منن
لغت‌نامه دهخدا
منن . [ م ِ ن َ ] (ع اِ) ج ِ منت . (اقرب الموارد) (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
هرچه یابد ببخشد و ننهد
به رسانندگان مال منن .
چون گردن احرار ز بار منن خویش
دهقان اجل احمد سمسار شکسته .
کای خدا زین خواجه ٔ صاحب منن
چون نیاموزی تو بنده داشتن .
- ذوالمنن ؛ خداوند تبارک و تعالی . (ناظم الاطباء). رجوع به ذوالمنن شود.
هرچه یابد ببخشد و ننهد
به رسانندگان مال منن .
چون گردن احرار ز بار منن خویش
دهقان اجل احمد سمسار شکسته .
کای خدا زین خواجه ٔ صاحب منن
چون نیاموزی تو بنده داشتن .
- ذوالمنن ؛ خداوند تبارک و تعالی . (ناظم الاطباء). رجوع به ذوالمنن شود.