معسر

معسر. [ م ُ س ِ ] (ع ص ) درویش . (دهار).درویش تنگدست . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). دست تنگ . آنکه در تنگی است . آنکه در سختی است . مقابل موسر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
از سواد شب برون آرد نهار
وز کف معسر برویاند یسار.

مولوی .

|| (اصطلاح حقوقی ) کسی است که بواسطه ٔ عدم کفایت دارایی یا دسترسی نداشتن به مال خود قادر به پرداخت هزینه ٔ دادرسی یا دیون خود(اعم از محکوم ٌبه و اوراق لازم الاجرای ثبت و مالیات ) نباشد . (از ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی ) :
وام دارشرح این نکته شدم
مهلتم ده معسرم زان تن زدم .

مولوی .

غریم مقر بر غارم معسر صبر کند. (مجالس سعدی ص 22). رجوع به اعسار شود.