متقین
لغت‌نامه دهخدا
متقین . [ م ُت ْ ت َ ] (ع ص ، اِ) جمع عربی متقی در حالت نصبی و جری . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
از صادقین و فا طلب از قانتین ادب
وز متقین حیا وز مستغفرین بیان .
چون چنین خواهی خدا خواهد چنین
میدهد حق آرزوی متقین .
و رجوع به متقی شود.
از صادقین و فا طلب از قانتین ادب
وز متقین حیا وز مستغفرین بیان .
چون چنین خواهی خدا خواهد چنین
میدهد حق آرزوی متقین .
و رجوع به متقی شود.