صوفی

صوفی . (ص نسبی ، اِ) پیرو طریقه ٔ تصوف . پشمینه پوش . یک تن از صوفیه :
دل از عیب صافی و صوفی به نام
به درویشی اندر شده شادکام .

فردوسی .

مرد صوفی تصلفی نبود
خود تصوف تکلفی نبود.

سنائی .

واینک پی موافقت صف صوفیان
صوف سپید بر تن مشرق دریده اند.

خاقانی .

دیر یابد صوفی آز از روزگار
زین سبب صوفی بود بسیارخوار.

مولوی .

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی .

سعدی .

مطربان گوئی در آوازند و صوفی در سماع
شاهدان در حالت و شوریدگان در های و هوی .

؟

رجوع به صوفیه شود.