شغیاءلغتنامه دهخداشغیاء. [ ش َغ ْ ] (ع ص ) زن دندان دراز ناهموار. (ناظم الاطباء). تأنیث اَشْغی ̍.(یادداشت مؤلف ). و رجوع به اَشْغ̍ی و شغواء شود.