رفاعة
لغتنامه دهخدا
رفاعة. [ رِ ع َ] (اِخ ) رفاعةبن رافع خزرجی زرقی ، مکنی به ابومعاذ.از بزرگان انصار بود و در بیعت عقبه و بیشتر غزوات در حضور حضرت رسول (ص ) و نیز در جنگ جمل و صفین در خدمت حضرت علی بود. (از قاموس الاعلام ترکی ج 3). زرکلی مرگ او را به سال 41 هَ . ق . نوشته است . رجوع به الاعلام زرکلی ج 3 چ جدید و امتاع الاسماع ج 1 ص 73 و 78 و الاصابة ج 1 قسم 1 و تاریخ گزیده چ کمبریج ص 225 شود.