رازدار
لغت‌نامه دهخدا
رازدار. (نف مرکب ) سرنگاهدار. (ناظم الاطباء).دارنده ٔ راز کسی . حافظ سر. محرم راز. (آنندراج ). پوشنده ٔ سر. دارنده ٔ سر : ابوبکر نیز همه شب خواب نداشت و با خود همی اندیشید که این بت پرستی که ما بدان اندریم و پدران ما اندر بودند هیچ چیز نیست ... و کاشکی کسی یافتمی که مرا به دینی رهنمونی کرد وندانم که این سخن و راز با که گویم پس به دلش آمد که این محمد مردی با خرد است و با من دوست است و رازدار و استوار است و او همچون من بت پرستیدن دشمن دارد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ).
چو از رازدار این سخن جست باز
خداوند این راز که وین چه راز.
پیامش چو نزدیک هرمز رسید
یکی رازدار از میان برگزید.
ز درگاه خود رازداری بجست
که تا این سخن بازجوید درست .
شما یک بیک رازدار منید
پرستنده و غمگسار منید.
رازدار من تویی همواره یارمن تویی
غمگسار من تویی من آن تو تو آن من .
من دگر یاران خود را آزمودم خاص و عام
نی یکیشان رازدار و نی وفا اندر دوتن .
چنانکه نیست نگاری چو تو دگر نبود
چو من صبور و چو من رازدار برنایی .
نهان مانده در کاخ آن سرو بن
چو اندر دل رازداران سخن .
راز ایزد با محمد بود و جز حیدر نبود
مر محمد را ز ایزد رازدار ای ناصبی .
مرا یاریست چون تنها نشینم
سخنگویی ،امینی ، رازداری .
که مرا دید رازدار خدای
حاجب کردگار بنده نواز.
رازدار است کنون بلبل تا یکچند
زاغ زار آید و او زی گلزار آید.
لشکر ارسلان خان را گفتند نمی دانی که این کیست که در میدان است ؟ گفت : نه . گفتند قیماز است رازدار و دوست یگانه ٔ تو. (اسکندرنامه نسخه ٔ خطی نفیسی ).
تا از کمال عقل بود رازدار شاه
دارد زمانه کلک ترا رازدار خویش .
رازدار بزرگ پادشهم
با مزاج ملون و تبهم .
راز من بیگانه کس نشنیده بود
کاشنا دل رازداری داشتم .
کس را پناه چون کنم و راز چون دهم
کز اهل بی نصیبم و از رازدار هم .
خاقانی را تویی همه روز
روزی ده و رازدار و محرم .
رازدار مرا ز دست مده
بیخودان را بخودپرست مده .
دلی را که شد با درت رازدار
ز دریوزه ٔ هر دری بازدار.
رازداران پرده ٔ سازش
آگهی یافتند از رازش .
اندر این ره گر خرد ره بین بدی
فخر رازی رازدار دین بدی .
راز حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد.
از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه ٔ او
اگر کنم گله ای رازدار من باشی .
ز دست بخت گران خواب و کار بی سامان
اگر کنم گله ای رازدار خود باشم .
ز همتی که طلب رازدار مطلب شد
که تشنگی بدل سیرآب حیوان است .
|| آنکه رازی داشته باشد. دارای سر. دارای راز. که سری در درون دارد. || امین . امانت دار. || وفادار. صادق . || بنّای سفت کار. (ناظم الاطباء). و رجوع به راز و رازدارنده شود.
چو از رازدار این سخن جست باز
خداوند این راز که وین چه راز.
پیامش چو نزدیک هرمز رسید
یکی رازدار از میان برگزید.
ز درگاه خود رازداری بجست
که تا این سخن بازجوید درست .
شما یک بیک رازدار منید
پرستنده و غمگسار منید.
رازدار من تویی همواره یارمن تویی
غمگسار من تویی من آن تو تو آن من .
من دگر یاران خود را آزمودم خاص و عام
نی یکیشان رازدار و نی وفا اندر دوتن .
چنانکه نیست نگاری چو تو دگر نبود
چو من صبور و چو من رازدار برنایی .
نهان مانده در کاخ آن سرو بن
چو اندر دل رازداران سخن .
راز ایزد با محمد بود و جز حیدر نبود
مر محمد را ز ایزد رازدار ای ناصبی .
مرا یاریست چون تنها نشینم
سخنگویی ،امینی ، رازداری .
که مرا دید رازدار خدای
حاجب کردگار بنده نواز.
رازدار است کنون بلبل تا یکچند
زاغ زار آید و او زی گلزار آید.
لشکر ارسلان خان را گفتند نمی دانی که این کیست که در میدان است ؟ گفت : نه . گفتند قیماز است رازدار و دوست یگانه ٔ تو. (اسکندرنامه نسخه ٔ خطی نفیسی ).
تا از کمال عقل بود رازدار شاه
دارد زمانه کلک ترا رازدار خویش .
رازدار بزرگ پادشهم
با مزاج ملون و تبهم .
راز من بیگانه کس نشنیده بود
کاشنا دل رازداری داشتم .
کس را پناه چون کنم و راز چون دهم
کز اهل بی نصیبم و از رازدار هم .
خاقانی را تویی همه روز
روزی ده و رازدار و محرم .
رازدار مرا ز دست مده
بیخودان را بخودپرست مده .
دلی را که شد با درت رازدار
ز دریوزه ٔ هر دری بازدار.
رازداران پرده ٔ سازش
آگهی یافتند از رازش .
اندر این ره گر خرد ره بین بدی
فخر رازی رازدار دین بدی .
راز حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد.
از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه ٔ او
اگر کنم گله ای رازدار من باشی .
ز دست بخت گران خواب و کار بی سامان
اگر کنم گله ای رازدار خود باشم .
ز همتی که طلب رازدار مطلب شد
که تشنگی بدل سیرآب حیوان است .
|| آنکه رازی داشته باشد. دارای سر. دارای راز. که سری در درون دارد. || امین . امانت دار. || وفادار. صادق . || بنّای سفت کار. (ناظم الاطباء). و رجوع به راز و رازدارنده شود.