دل کور
لغتنامه دهخدا
دل کور. [ دِ ] (ص مرکب ) کوردل . سیاه دل . مقابل روشن دل . (آنندراج ) :
بیا تا در می صافیت راز دهر بنمایم
بشرطآنکه ننمائی به کج طبعان دل کورش .
|| بی ذوق . کودن . (ناظم الاطباء).
بیا تا در می صافیت راز دهر بنمایم
بشرطآنکه ننمائی به کج طبعان دل کورش .
|| بی ذوق . کودن . (ناظم الاطباء).