دانش سرشت
لغتنامه دهخدا
دانش سرشت . [ ن ِ س ِ رِ ] (ص مرکب ) که دانش در سرشت دارد. که علم و فضل در نهاد و طبیعت دارد. که علم در طینت و نهاد دارد. || (ن مف مرکب ) سرشته بدانش . مجهز بعلم . به دانش برآمده . بفضل و علم پرورش یافته :
زن دانش آموز دانش سرشت
چو لوحی ز هر دانشی درنبشت .
زن دانش آموز دانش سرشت
چو لوحی ز هر دانشی درنبشت .