خوش الحان
لغت‌نامه دهخدا
خوش الحان . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] (ص مرکب ) خوش آواز. خوش صوت . خوش نغمه :
صبوحی زناشویی جام و می را
صراحی خطیبی خوش الحان نماید.
ای دریغا مرغ خوش الحان من
راح روح و روضه و ریحان من .
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
روم بگلشن رضوان که مرغ آن چمنم .
گفتم اکنون سخن خوش که بگوید با من
چون شکرلهجه ٔ خوشخوان خوش الحان میگفت .
- بلبل خوش الحان ؛ بلبل خوش نغمه . هزاردستان خوب آواز : بلبل خوش الحان و دیگر مرغان بر آن بهزار دستان از نشاط نعره زنان . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ).
رونق عهد شبابست دگر بستان را
میرسد مژده ٔ گل بلبل خوش الحان را.
ز بلبلان خوش الحان در این چمن صائب
مرید زمزمه ٔ حافظ خوش الحان باش .
صبوحی زناشویی جام و می را
صراحی خطیبی خوش الحان نماید.
ای دریغا مرغ خوش الحان من
راح روح و روضه و ریحان من .
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
روم بگلشن رضوان که مرغ آن چمنم .
گفتم اکنون سخن خوش که بگوید با من
چون شکرلهجه ٔ خوشخوان خوش الحان میگفت .
- بلبل خوش الحان ؛ بلبل خوش نغمه . هزاردستان خوب آواز : بلبل خوش الحان و دیگر مرغان بر آن بهزار دستان از نشاط نعره زنان . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ).
رونق عهد شبابست دگر بستان را
میرسد مژده ٔ گل بلبل خوش الحان را.
ز بلبلان خوش الحان در این چمن صائب
مرید زمزمه ٔ حافظ خوش الحان باش .