خنده رویی
لغتنامه دهخدا
خنده رویی . [ خ َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) حالت خنده روی . عمل خنده روی . بشاشت . (یادداشت بخط مؤلف ). طلیق . (منتهی الارب ) :
شکایتهای عالم چند گویی
بپوش این گریه را در خنده رویی .
ز خنده رویی گردون فریب رحم مخور
که رخنه های قفس رخنه ٔ رهایی نیست .
شکایتهای عالم چند گویی
بپوش این گریه را در خنده رویی .
ز خنده رویی گردون فریب رحم مخور
که رخنه های قفس رخنه ٔ رهایی نیست .