حسین

حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن علی بن عبدالرحمان حصنی یا خصیبی ملقب به جمال الدین مقری نحوی شاعر. او راست : «الجوهر» در قرائت و دیوان شعر و جز آنها و در 963 هَ . ق . / 1556م . زنده بوده است . (کشف الظنون ) (معجم المؤلفین ) (هدیة العارفین ج 1 ص 318).