توبه سوز
لغتنامه دهخدا
توبه سوز. [ ت َ / تُو ب َ / ب ِ ] (نف مرکب )توبه سوزاننده . توبه شکن . باطل کننده ٔ توبه و عهد و میثاق . توبه را شکند و به گناه بازگرداند :
بیا ساقی آن آتش توبه سوز
به آتشگه مغز من برفروز.
رجوع به توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.
بیا ساقی آن آتش توبه سوز
به آتشگه مغز من برفروز.
رجوع به توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.