پرهیز
/parhiz/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. = پرهیزیدن
۲. (اسم مصدر) حذر؛ احتراز؛ اجتناب.
۳. (اسم مصدر) خویشتن‌داری؛ خودداری از انجام دادن کاری یا خوردن چیزی که ضرر داشته باشد.
۴. (اسم مصدر) خودداری از حرام.
⟨ پرهیز جستن: (مصدر لازم) [قدیمی] = ⟨ پرهیز کردن
⟨ پرهیز شکستن: (مصدر لازم) ترک پرهیز کردن.
⟨ پرهیز کردن: (مصدر لازم)
۱. دوری کردن از کاری یا چیزی.
۲. خودداری کردن از خوردن بعضی خوراکی‌ها.
۲. (اسم مصدر) حذر؛ احتراز؛ اجتناب.
۳. (اسم مصدر) خویشتن‌داری؛ خودداری از انجام دادن کاری یا خوردن چیزی که ضرر داشته باشد.
۴. (اسم مصدر) خودداری از حرام.
⟨ پرهیز جستن: (مصدر لازم) [قدیمی] = ⟨ پرهیز کردن
⟨ پرهیز شکستن: (مصدر لازم) ترک پرهیز کردن.
⟨ پرهیز کردن: (مصدر لازم)
۱. دوری کردن از کاری یا چیزی.
۲. خودداری کردن از خوردن بعضی خوراکی‌ها.