فرادست
/farādast/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده
آنکه بر دیگری تفوق و برتری دارد؛ بالاتر.
⟨ فرادست آمدن: (مصدر لازم) [قدیمی]
۱. بهدست آمدن.
۲. پیش آمدن.
⟨ فرادست دادن: (مصدر متعدی) [قدیمی] سپردن؛ به دست کسی دادن.
⟨ فرادست آمدن: (مصدر لازم) [قدیمی]
۱. بهدست آمدن.
۲. پیش آمدن.
⟨ فرادست دادن: (مصدر متعدی) [قدیمی] سپردن؛ به دست کسی دادن.