فتوح
/fotuh/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. (تصوف) گشایش در حال باطنی سالک؛ گشایش: ◻︎ طمع کم دار تا گر بیش یابی / فتوحی بر فتوح خویش یابی (نظامی۲: ۲۴۸).
۲. (اسم) (تصوف) مالی که به عنوان نذر به پیر خانقاه می‌دادند: ◻︎ نذر و فتوح صومعه در وجه می‌نهیم / دلق ریا به آب خرابات برکشیم (حافظ: ۷۵۲).
۳. (اسم) [جمعِ فتح] [قدیمی] = فتح
۲. (اسم) (تصوف) مالی که به عنوان نذر به پیر خانقاه می‌دادند: ◻︎ نذر و فتوح صومعه در وجه می‌نهیم / دلق ریا به آب خرابات برکشیم (حافظ: ۷۵۲).
۳. (اسم) [جمعِ فتح] [قدیمی] = فتح