شواغل
/šavāqel/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده
۱. [جمع شاغلَة و شاغل] = شاغل
۲. آنچه انسان را به خود مشغول میسازد و از توجه به امور معنوی بازدارد؛ قیود و علایق مادی.
۲. آنچه انسان را به خود مشغول میسازد و از توجه به امور معنوی بازدارد؛ قیود و علایق مادی.