ساقی
/sāqi/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. کسی که آب یا شراب به دیگری می‌دهد؛ آب‌دهنده.
۲. آن که در مجلس باده‌گساری باده در ساغر بریزد و به دست باده‌نوشان بدهد.
۳. (تصوف) مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند.
⟨ ساقی کوثر: از القاب علی‌ابن ابی‌طالب: ◻︎ گر تشنهٴ فیض حق به صدقی حافظ / سرچشمهٴ آن ز ساقی کوثر پرس (حافظ: ۱۱۰۲).
۲. آن که در مجلس باده‌گساری باده در ساغر بریزد و به دست باده‌نوشان بدهد.
۳. (تصوف) مرشد و پیر کامل که به مریدان فیض برساند.
⟨ ساقی کوثر: از القاب علی‌ابن ابی‌طالب: ◻︎ گر تشنهٴ فیض حق به صدقی حافظ / سرچشمهٴ آن ز ساقی کوثر پرس (حافظ: ۱۱۰۲).