ره توشه/rahtuše/فرهنگ فارسی عمید / قربانزادهتوشۀ راه؛ آذوقۀ مسافر: ◻︎ نهادم عقل را رهتوشه از می / ز شهر هستیش کردم روانه (حافظ: ۸۵۲).
