براعت
/barā'at/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. شیوایی و فصاحت در کلام.
۲. برتری یافتن در علم و فضل یا کمال و جمال.
⟨ براعت استهلال: (ادبی) در بدیع، آوردن کلمات و عباراتی در دیباچۀ کتاب یا مطلع قصیده که دلالت بر موضوع کتاب یا قصیده می‌کند و خواننده به محض خواندن آن کلمات متوجه می‌شود که نویسنده یا شاعر در چه موضوعی بحث می‌کند.
۲. برتری یافتن در علم و فضل یا کمال و جمال.
⟨ براعت استهلال: (ادبی) در بدیع، آوردن کلمات و عباراتی در دیباچۀ کتاب یا مطلع قصیده که دلالت بر موضوع کتاب یا قصیده می‌کند و خواننده به محض خواندن آن کلمات متوجه می‌شود که نویسنده یا شاعر در چه موضوعی بحث می‌کند.