بدیهه/badihe/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. بدون طول تفکر، سخن یا شعر گفتن.۲. (اسم) (ادبی) شعر و سخنی که بدون تٲمل گفته شود؛ زودانداز.