اوج
/'o[w]j/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. بلندی؛ بالا؛ فراز.
۲. بلندترین نقطه.
۳. بالاترین درجه.
۴. (نجوم) بلندترین درجۀ کوکب.
۵. (موسیقی) بالاترین نقطۀ ارتفاع آواز.
۶. (موسیقی) شعبه‌ای از گوشۀ عشاق.
۷. (موسیقی) [قدیمی] از شعبه‌های بیست‌وچهارگانۀ موسیقی ایرانی.
۲. بلندترین نقطه.
۳. بالاترین درجه.
۴. (نجوم) بلندترین درجۀ کوکب.
۵. (موسیقی) بالاترین نقطۀ ارتفاع آواز.
۶. (موسیقی) شعبه‌ای از گوشۀ عشاق.
۷. (موسیقی) [قدیمی] از شعبه‌های بیست‌وچهارگانۀ موسیقی ایرانی.