انفت
/'anafat/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. کراهت؛ ننگ؛ عار.
۲. زیان؛ ضرر؛ خسارت.
۳. نقصان.
⟨ انفت داشتن: (مصدر لازم) [قدیمی] کراهت داشتن؛ ننگ وعار داشتن.
⟨ انفت کردن: (مصدر لازم) [قدیمی] = ⟨ انفت داشتن: ◻︎ هر آینه انفت کرده باشد از دانش / کسی که جز به ثنای تو باشدش مفخر (عثمان مختاری: ۲۰۶).
۲. زیان؛ ضرر؛ خسارت.
۳. نقصان.
⟨ انفت داشتن: (مصدر لازم) [قدیمی] کراهت داشتن؛ ننگ وعار داشتن.
⟨ انفت کردن: (مصدر لازم) [قدیمی] = ⟨ انفت داشتن: ◻︎ هر آینه انفت کرده باشد از دانش / کسی که جز به ثنای تو باشدش مفخر (عثمان مختاری: ۲۰۶).