آشوبیدن/'āšubidan/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده= آشفتن: ◻︎ که چندانی که بیش آشوبی این دیگ / نیابی لقمهای بیزهر و بیریگ (عطار۴: ۳۲۱).