آبکند
/'ābkand/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده
۱. (زمینشناسی) زمینی که آب آن را کنده، گود و ناهموار کرده باشد.
۲. آبگیر؛ تالاب: ◻︎ هرکه باشد تشنه و چشمه نیابد هیچجای / بیگمان راضی بیاید گر بیابد آبکند (شهید بلخی: شاعران بیدیوان: ۳۰).
۳. [قدیمی] آبانبار.
۲. آبگیر؛ تالاب: ◻︎ هرکه باشد تشنه و چشمه نیابد هیچجای / بیگمان راضی بیاید گر بیابد آبکند (شهید بلخی: شاعران بیدیوان: ۳۰).
۳. [قدیمی] آبانبار.