گاه
/gāh/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. وقتی؛ زمانی؛ هنگامی.
۲. بعضی اوقات؛ گاه‌گاهی.
۳. (اسم) وقت؛ زمان؛ هنگام.
۴. زمان (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بامگاه، شامگاه، سحرگاه.
۵. مکان (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بزمگاه، پرستشگاه، رزمگاه، کشتارگاه، لشگرگاه.
۶. (اسم) [قدیمی] فصل؛ موسم.
⟨ گاه‌از‌گاه: [قدیمی] = ⟨ گاه‌گاه
⟨ گاه‌به‌گاه: = ⟨ گاه‌گاه
⟨ گاه‌گاه: بعضی اوقات.
⟨ گاه‌وبیگاه:
۱. وقت‌و‌بی‌وقت.
۲. [قدیمی] همه‌وقت.
۲. بعضی اوقات؛ گاه‌گاهی.
۳. (اسم) وقت؛ زمان؛ هنگام.
۴. زمان (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بامگاه، شامگاه، سحرگاه.
۵. مکان (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بزمگاه، پرستشگاه، رزمگاه، کشتارگاه، لشگرگاه.
۶. (اسم) [قدیمی] فصل؛ موسم.
⟨ گاه‌از‌گاه: [قدیمی] = ⟨ گاه‌گاه
⟨ گاه‌به‌گاه: = ⟨ گاه‌گاه
⟨ گاه‌گاه: بعضی اوقات.
⟨ گاه‌وبیگاه:
۱. وقت‌و‌بی‌وقت.
۲. [قدیمی] همه‌وقت.