شیاع/šiyā'/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. آتشگیره؛ هیزمریزه که با آن آتش بیفروزند.۲. نی شبان یا آواز آن.۳. (اسم مصدر) شایعهپراکنی.