شغه
/šaqe/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. پوست سخت و ستبر که در کف دست از کثرت کار پیدا می‌شود.
۲. پینه و آبله که به‌سبب راه رفتن بسیار در پا ایجاد می‌شود: ◻︎ همی دوم به جهان اندر از پی روزی / دو پای پرشغه و مانده با دلی بریان (عسجدی: مجمع‌الفرس: شغه).
۲. پینه و آبله که به‌سبب راه رفتن بسیار در پا ایجاد می‌شود: ◻︎ همی دوم به جهان اندر از پی روزی / دو پای پرشغه و مانده با دلی بریان (عسجدی: مجمع‌الفرس: شغه).