توت
/tut/فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده
۱. میوه‌ای ریز، آبدار، و شیرین، دارای مواد ازته و مواد چرب و ویتامین‌های B و C. ملین و پیشاب‌آور است. تازه و خشک‌کردۀ آن خورده می‌شود. خوردن آن برای مبتلایان به مرض قند ضرر ندارد. شیرۀ آن را هم می‌گیرند و شیرۀ توت می‌گویند.
۲. درخت این میوه که بزرگ، تناور، و دارای برگ‌های پهن است. برگ آن به مصرف تغذیۀ کرم ابریشم می‌رسد.
⟨ توت سه‌گل: (زیست‌شناسی) [قدیمی] = تمشک
⟨ توت سیاه: (زیست‌شناسی) شاه‌توت؛ توت مجنون.
⟨ توت مجنون: (زیست‌شناسی) نوعی درخت توت که شاخه‌های آن چتری و مانند بید مجنون آویخته و سرازیر است. میوۀ آن شبیه شاه‌توت اما ریزتر از آن است؛ توت سیاه.
۲. درخت این میوه که بزرگ، تناور، و دارای برگ‌های پهن است. برگ آن به مصرف تغذیۀ کرم ابریشم می‌رسد.
⟨ توت سه‌گل: (زیست‌شناسی) [قدیمی] = تمشک
⟨ توت سیاه: (زیست‌شناسی) شاه‌توت؛ توت مجنون.
⟨ توت مجنون: (زیست‌شناسی) نوعی درخت توت که شاخه‌های آن چتری و مانند بید مجنون آویخته و سرازیر است. میوۀ آن شبیه شاه‌توت اما ریزتر از آن است؛ توت سیاه.