اقامت
/'eqāmat/فرهنگ فارسی عمید / قربانزاده
۱. در جایی ماندن.
۲. (اسم) اجازۀ کشور بیگانه برای ماندن در آن.
۳. [قدیمی] برپا داشتن.
⟨ اقامتِ نماز کردن: [قدیمی] برپا داشتن نماز.
۲. (اسم) اجازۀ کشور بیگانه برای ماندن در آن.
۳. [قدیمی] برپا داشتن.
⟨ اقامتِ نماز کردن: [قدیمی] برپا داشتن نماز.