فرهنگ‌ها

:: لغت‌نامه دهخدا

:: فرهنگ فارسی معین

:: فرهنگ فارسی عمید

:: واژگان مترادف و متضاد

:: واژه‌های مصوّب فرهنگستان

:: واژه‌های فارسی سره

:: فرهنگ گنجواژه

:: واژه‌نامه آزاد

:: فرهنگ برندواژه

:: اصطلاحات عامیانه

:: فرهنگ نام‌ها

:: فرهنگ واژگان قرآن

:: فرهنگ لغات علمی

مؤلف: حسن عميد، سرپرست تأليف و ويرايش: فرهاد قربان‌زاده، ناشر: اَشجَع، چاپ نخست: ۱۳۸۹

آبادان /'ābādān/

(صفت) [پهلوی: āpātān، مقابلِ ویران] آباد؛ باصفا؛ بارونق.
⟨ آبادان کردن: (مصدر متعدی)
۱. آباد کردن ده یا شهر.
۲. آباد ساختن زمین با کشت‌وکار.