گداپیشهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که کارش گدایی باشد: ◻︎ وگر دست همت بداری ز کار/ گداپیشه خوانندت و پختهخوار (سعدی۱: ۱۶۸).۲. (صفت) پستفطرت؛ خسیس.
گداپیشهلغتنامه دهخداگداپیشه . [ گ َ / گ ِ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) پست فطرت . خسیس . لئیم : وگردست همت بداری ز کارگداپیشه خوانندت و سخت خوار .سعدی (بوستان ).
دیاصةلغتنامه دهخدادیاصة. [ دَی ْ یا ص َ ] (ع ص ) زن فربه . (از تاج العروس ). زن پر گوشت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
دوسیهلغتنامه دهخدادوسیه . [ دُ ی ِ ] (فرانسوی ، اِ) دُسیه . پرونده . (لغات فرهنگستان ). کارنما. دیوان . (یادداشت مؤلف ).
دوشهلغتنامه دهخدادوشه . [ ش َ / ش ِ ] (ص نسبی ) منسوب به دوش (ریشه ٔ ماضی دوشیدن ). || (اِ مرکب ) ظرف و خنور که در آن شیر دوشند. دوشنه . و غالباً به صورت مرکب بکار رود چون شیردوشه . گاودوشه . (ازیادداشت مؤلف ). به معنی دوشنه است که ظرف شیر دوشیدن باشد. (برها
داسهلغتنامه دهخداداسه . [ س َ / س ِ ] (اِ) خسهای سرتیزی که بر سر دندانه های گندم و جوی بود که در خوشه است . (برهان ). داس . خارسرهای خوشه ٔ جو و گندم . سرهای تیزی را گویند که بر دندانه های گندم و جو است در خوشه . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ): سوک . (برهان ).
پخته خوارفرهنگ فارسی عمیدمفتخوار؛ مفتخور؛ گدا؛ گداییکننده؛ گداپیشه: ◻︎ وگر دست همت بداری ز کار / گداپیشه خوانندت و پختهخوار (سعدی۱: ۱۶۸).
پخته خوارلغتنامه دهخداپخته خوار. [ پ ُ ت َ / ت ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) مفت خوار. اَنگل . گدا. مردم آرام طلب و گرانجان : نیم شب فی امان من لباس الظلام بر آن حدود گذشتم و پخته خواری چند که هم از این نمد کلاه
پیشهفرهنگ فارسی عمید۱. هر کاری که کسی برای امرار معاش در پیش بگیرد؛ شغل؛ حرفه؛ کار؛ هنر: زراعتپیشه.۲. عادت و خوی (در ترکیب با کلمۀ دیگر): آزپیشه، بدپیشه، بیدادپیشه، جفاپیشه، خردپیشه، ستمپیشه، عاشقپیشه، عیارپیشه، کرمپیشه، گداپیشه، هنرپیشه.⟨ پیشه ساختن: (مصدر متعدی) [قدیمی] = ⟨ پیشه کردن&l
پیشهلغتنامه دهخداپیشه . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) صنعت . (دستوراللغه ٔ ادیب نطنزی ) (منتهی الارب ). هنر. صنع. طرقة. صناعت . (منتهی الارب ). حرفه . (دهار). کسب . (برهان ). حرفت : چهارم که خوانند اهنوخوشی همان دست ورزان با سرکشی کجا