معشر

ma'šar

معنی

۱. گروهی از مردم؛ جماعت.
۲. کسان و خویشاوندان شخص.

مترادف

انجمن، جماعت، جمعیت، حزب، حلقه، گروه، مجلس

جست‌وجوی دقیق

معشر

لغت‌نامه دهخدا

معشر. [ م َ ش َ ] (ع اِ) گروه . (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن ). گروه مردم . ج ، معاشر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جماعت . (اقرب الموارد) : و یوم یحشرهم جمیعاً یا معشرالجن قد استکثرتم من الانس ... (قرآن 128/6). یا

معشر

لغت‌نامه دهخدا

معشر. [ م ُ ع َش ْ ش َ ](ع ص ) ده گوشه . (غیاث ) (آنندراج ). || در شاهد زیر به معنی ده یک اخذ شده آمده است : وز خمس پی عشر چنویی که دهند آن این از چه مخمس شد و آن از چه معشر. ناصرخسرو (دیوان ص 17

معشر

لغت‌نامه دهخدا

معشر. [ م ُ ع َش ْ ش ِ ] (ع ص )آنکه شترانش بچه آورده باشند. || صاحب شتران عشار شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

معشر

فرهنگ فارسی عمید

۱. گروهی از مردم؛ جماعت.۲. کسان و خویشاوندان شخص.

معشر

فرهنگ فارسی معین

(مَ شَ) [ ع . ] (اِ.) 1 - گروه ، جماعت . 2 - خویشاوندان شخص ج . معاشر.

جست‌وجوی هم‌آوا

مهصیر

لغت‌نامه دهخدا

مهصیر. [ م ِ ] (ع اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ). اسد. (اقرب الموارد).

محسر

لغت‌نامه دهخدا

محسر. [ م ُ س ِ ] (ع ص ) کسی که مانده و خسته میکند و خیره مینماید چشم خود را از دیدن دور. (ناظم الاطباء). حرالبصر؛ آنکه مانده شود و فروماند بینائی او از دیدن دور. || مانده کننده شتران را به راندن . (از منتهی الارب ). آنکه مانده می کند شتر را از راندن . (ناظم الاطباء).

محسر

لغت‌نامه دهخدا

محسر. [ م َ س َ / م َ س ِ ] (ع اِ) باطن و درون مرد. ضد منظر: یقال فلان کریم المحسر. (منتهی الارب ). مَخبَر. (ناظم الاطباء). || سینه . (منتهی الارب ). || روی . || طبیعت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

محسر

لغت‌نامه دهخدا

محسر. [ م ُ ح َس ْ س َ ] (ع ص ) مرد آزرده و حقیر. (منتهی الارب ). آزرده و حقیر و ذلیل . (ناظم الاطباء).

محسر

لغت‌نامه دهخدا

محسر. [ م ُ ح َس ْ س ِ ] (اِخ ) بطن محسر؛ نزدیک مزدلفه است . (منتهی الارب ). نام وادیی است بین منی ومزدلفه که نه از این است و نه از آن بنا برقول مشهور، و گویند نام موضعی است بین مکه و عرفه و نیز گفته اند جایی است میان منی و عرفه . (از معجم البلدان ).

جست‌وجوی مشابه

حره ٔ معشر

لغت‌نامه دهخدا

حره ٔ معشر. [ ح َرْ رَی ِ م َ ش َ ] (اِخ ) نام موضعی است . (معجم البلدان ).

جست‌وجوی متن

معاشر

فرهنگ فارسی عمید

= معشر

معاشر

لغت‌نامه دهخدا

معاشر. [ م َ ش ِ ] (ع اِ) ج ِ مَعْشَر. (ترجمان القرآن ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). گروههای دوستان و به معنی مطلق گروه نیز آمده و این جمعمعشر است . (آنندراج ) (غیاث ). و رجوع به معشر شود.

جماعت

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. انجمن، باند، جمع، جمعیت، فرقه، گروه، معشر ۲. طایفه، قبیله

افنون

لغت‌نامه دهخدا

افنون . [ اُ ] (اِخ ) رجوع به صریم بن معشر و رجوع به شرح شواهد مغنی ص 54 شود.

انجمن

فرهنگ مترادف و متضاد

باشگاه، جماعت، جمعیت، حلقه، دایره، کانون، کمیته، کمیسیون، گروه، مجتمع، مجلس، مجمع، محفل، معشر، ملاء، ندوه، نشست

جست‌وجوی هم‌قافیه

ابومعشر

لغت‌نامه دهخدا

ابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) جعفربن محمدبن عمر خراسانی ، بلخی ، منجم . در نامه ٔ دانشوران آمده است که : او از مردمان بلخ و از بزرگان منجمین است و در عصر خود پیشوا و استاد اصحاب نجوم بوده و هم در علم تاریخ و اطلاع بر سیر ملوک فرس و حالات دیگر طوایف رتبت بلند داشته و در نزد ا

ابومعشر

لغت‌نامه دهخدا

ابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) نجیح . مولی ام موسی . رجوع به ابومعشر نجیح بن عبدالرحمن شود.

قاضی ابومعشر

لغت‌نامه دهخدا

قاضی ابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) جعفربن محمد. رجوع به ابومعشر جعفر شود.

حره ٔ معشر

لغت‌نامه دهخدا

حره ٔ معشر. [ ح َرْ رَی ِ م َ ش َ ] (اِخ ) نام موضعی است . (معجم البلدان ).

ابومعشر

لغت‌نامه دهخدا

ابومعشر. [ اَ م َ ش َ ] (اِخ ) کوفی . نام او زیادبن کلیب است . صاحب ابراهیم نخعی و از وی روایت کند.

درپیوند

بیشتر بدانید

معشر

ma'šar

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ مترادف و متضاد

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا