جواللغتنامه دهخداجوال . [ ج َ / ج ُ ] (معرب ، اِ) معرب گوال . (غیاث اللغات ). ظرفی باشد از پشم بافته که چیزها در آن کنند. (برهان ) : جمال و زیب دانا کم نگردداگر چندش بپوشی در جوالی . ناصرخسرو.- <sp
جواللغتنامه دهخداجوال . [ ج َوْ وا ] (ع ص ) گردنده . بسیار جولان کننده . (منتهی الارب ) : چون چرخ بود هیکل شبدیز تو جوال چون صبح بود چهره ٔ شمشیر تو بسام .مسعودسعد.
جواللغتنامه دهخداجوال . [ ج ِ / ج ُ ] (ع اِ) ج ِ جول . (منتهی الارب ) (ذیل اقرب الموارد). رجوع به جول شود.
جوالفرهنگ فارسی عمید۱. کیسۀ بزرگ از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار درست میکردند؛ بارجامه.۲. پارچۀ ضخیم و خشن.
زوائللغتنامه دهخدازوائل . [ زَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ زائلة. (اقرب الموارد). || شکار. || زنان . || ستارگان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || در علم احکام نجوم ، بروجی که از پی بروج تالی اوتاد است . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
زواللغتنامه دهخدازوال . [ زَ ] (ع مص ) بگشتن . (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان القرآن ). درگشتن و دور گشتن و دور شدن از جایی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). گشتن از حالی و دور شدن از جایی . (از غیاث ) (از آنندراج ). گشتن آفتاب و جز آن . (مجمل اللغة) (یادداشت بخطمرحوم دهخدا). ب
زواللغتنامه دهخدازوال . [ زَوْ وا ] (ع ص ) نیک متحرک و جنبان در رفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || قسمتی از راه و از مسافرت . (ناظم الاطباء).
زواللغتنامه دهخدازوال . [ زِ ] (ع مص ) استعمال ورزیدن در کاری و مروسیدن و رنج کشیدن در آن . (منتهی الارب ). مزاولة. (ناظم الاطباء). || اراده ٔ کاری کردن . (منتهی الارب ). رجوع به مزاولة شود.
زواللغتنامه دهخدازوال . [ زُ ] (اِ) به لهجه ٔ آذری ، ذغال . انگشت . زگال . فحم . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زغال . (ناظم الاطباء). || اخگر و آتش پاره . (ناظم الاطباء).
جوالقاتلغتنامه دهخداجوالقات . [ ج َ ل ِ ] (معرب ، اِ) ج ِ جوالق . (منتهی الارب ). رجوع به جوالق شود.
جوالقیلغتنامه دهخداجوالقی . [ ج َ ل ِ ] (معرب ، ص نسبی ) جولخی . جوال فروش . (مهذب الاسماء). رجوع به جولخی شود.
جوالبافلغتنامه دهخداجوالباف . [ ج َ / ج ُ ] (نف مرکب ) لواف .جوالقی . (دهار). بافنده ٔ جوال . رجوع به جوال شود.
جوالبافیلغتنامه دهخداجوالبافی .[ ج َ / ج ُ ] (حامص مرکب ) شغل و عمل جوالباف . || (اِ مرکب ) دکان جوالباف . رجوع به جوال شود.
جوالحلغتنامه دهخداجوالح . [ ج َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ جالحة. سالهای سخت . (اقرب الموارد). آنچه از سرهای نی و لخ هوا گیرد چون ذره و مانند آن . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) .
چوال دوزلغتنامه دهخداچوال دوز. [ چ ُ ] (اِ مرکب ) صورتی از جوال دوز است . سوزن کلفت و قوس داری که با آن جوال را دوزند. رجوع به جوال دوز شود. || (نف مرکب ) نعت فاعلی از جوال دوختن دوزنده ٔ جوال . که جوال دوزد.
جوالقاتلغتنامه دهخداجوالقات . [ ج َ ل ِ ] (معرب ، اِ) ج ِ جوالق . (منتهی الارب ). رجوع به جوالق شود.
جوالقیلغتنامه دهخداجوالقی . [ ج َ ل ِ ] (معرب ، ص نسبی ) جولخی . جوال فروش . (مهذب الاسماء). رجوع به جولخی شود.
جوالبافلغتنامه دهخداجوالباف . [ ج َ / ج ُ ] (نف مرکب ) لواف .جوالقی . (دهار). بافنده ٔ جوال . رجوع به جوال شود.
جوالبافیلغتنامه دهخداجوالبافی .[ ج َ / ج ُ ] (حامص مرکب ) شغل و عمل جوالباف . || (اِ مرکب ) دکان جوالباف . رجوع به جوال شود.
جوالحلغتنامه دهخداجوالح . [ ج َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ جالحة. سالهای سخت . (اقرب الموارد). آنچه از سرهای نی و لخ هوا گیرد چون ذره و مانند آن . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) .
خرجواللغتنامه دهخداخرجوال . [ خ َ ج َ ] (اِ مرکب ) بنا به اصطلاح اهل گناباد،جوال سرگشادی که با آن کود و خاک بالای خر می برند.
تجواللغتنامه دهخداتجوال . [ ت َج ْ ] (ع مص ) گشتن . (تاج المصادر بیهقی ). گرد برآمدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گرد چیزی گردیدن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). رجوع به تجویل شود.