غفرةلغتنامه دهخداغفرة. [ غ َ ف ِ رَ ] (ع ص ) مؤنث غَفِر. (منتهی الارب ): امراءة غفرة القفا؛ زن با موی پس گردن . (ناظم الاطباء). رجوع به غَفِر شود.
غفرةلغتنامه دهخداغفرة. [ غ ِ رَ] (ع مص ) غفرةِ خدا ذنب کسی را، آمرزیدن و پوشیدن گناه او را. (از منتهی الارب ): غفر اﷲ ذنبه غفراً و غِفرَةً حسنة؛ غطی علیه و عفا عنه . (از تاج الع
غفرةلغتنامه دهخداغفرة. [ غ ُ رَ ] (ع اِ) پوشش چیزی . (منتهی الارب ). آنچه بدان چیزی را بپوشند، یقال : اغفروا هذا الشی ٔ بغفرته ؛ ای اصلحوه بما ینبغی أن یصلح به . (اقرب الموارد)
غفرةلغتنامه دهخداغفرة. [غ ِ ف َ رَ ] (ع اِ) ج ِ غَفر. (منتهی الارب ). ج ِ غَفر و غُفر. (اقرب الموارد). رجوع به غَفر و غُفر شود.
غفرةلغتنامه دهخداغفرة. [ غ َ رَ ] (ع اِ) نوع و هیأت آمرزش ، یقال : غفر اﷲ له غفرةً حسنة. (ناظم الاطباء). میتوان قیاساً آن را بنای نوع از غفر دانست .
غفرلغتنامه دهخداغفر. [ غ َ ] (ع مص ) غفر امر؛ به چیز سزاوار و بایست بیاراستن کار را و اصلاح کردن . (منتهی الارب ). اصلاح کار. (المنجد): غفر الامر بغفرته و غفیرته ؛ اصلحه بما ین
غفرلغتنامه دهخداغفر. [ غ َ ف َ ] (ع مص ) غفر ثوب ؛ پرزه برآوردن جامه . (منتهی الارب ): غفر الثوب غفراً؛ ثار زئبره . (اقرب الموارد). باپرژه شدن جامه . (تاج المصادر بیهقی ). || غ
غفرلغتنامه دهخداغفر. [ غ َ ف ِ ] (ع ص ) غفرالقفا؛ مرد با موی گردن . (منتهی الارب ): رجل غفر القفا؛ یعنی مردی که موهای ریز بر پشت گردن دارد. (از اقرب الموارد).