غلوطلغتنامه دهخداغلوط. [ غ َ ] (ع ص ) مسئله ٔ غلوط؛ مسئله ای که در آن کسی را به غلط اندازند، چنانکه گویند: شاة حلوب و فرس رکوب ، و چون آن را اسم قرار دهند هاءدر آن افزایند و غلو
غلوطةلغتنامه دهخداغلوطة. [ غ َ طَ ] (ع ص ، اِ) سخن غلط. || کلام که بدان کسی رابه غلط اندازند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مسأله ای که در آن به غلط افتند. اُغلوطَة. (اقرب الموارد)
غلط غلوطفرهنگ انتشارات معین( ~. غُ) [ ازع . ] (عا.) 1 - (ص مر.) پر غلط ، بسیار غلط . 2 - (ق مر.) با غلط بسیار.
طروغلوطسلغتنامه دهخداطروغلوطس . [ ] (معرب ، اِ) به یونانی نوعی از مرو خوش بو است . (فهرست مخزن الادویة).