غوی

غوی . [ غ َ وَن ْ / غ َ وا ] (ع مص ) ناگوارد کردن شیر شتربچه را و هلاک شدن از آن . یا سیر نشدن از شیر مادر،یا لاغر گردیدن و قریب به هلاکت رسیدن . (منتهی الارب )

غوی

لغت‌نامه دهخدا

غوی . [ غ َ وی ی ] (اِخ ) از اعلام است . (منتهی الارب ). از نامهاست . (تاج العروس ).

غوی

لغت‌نامه دهخدا

غوی . [ غ َ وی ی ] (ع ص ) بیراه . (دهار) (مهذب الاسماء). گمراه . (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ). ضال ّ. پیرو خواهش نفس . (المنجد). گمره . ج ، غویّون . (مهذب الاس

جست‌وجوی مشابه غلط تایپی

غوچی

لغت‌نامه دهخدا

غوچی . [ غ َ ](اِ) گودال یعنی جای عمیق . (از برهان قاطع) (آنندراج ). گَوِ خرد؛ یعنی مغاک کوچک . (غیاث اللغات ). جهانگیری گوید: «غوچی گودال را گویند و آن را غفچ

غوچی

فرهنگ انتشارات معین

(غَ) (اِ.) گودال .

غوچی

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

گودال؛ جای گود در زمین.

چِغِیْل

گویش گنابادی

در گویش گنابادی یعنی اَلَک

جغ چیئن

گویش مازنی

فشار دادن – چنگ گرفتن

جست‌وجوی متن

از ‌دست ‌دادن

گویش خلخال

اَسکِستانی: da.gənəst.e دِروی: da.gənəs.en شالی: das barkard.an کَجَلی: dast.ku de.y.an کَرنَقی: dast.ək d.an کَرینی: das bar kard.an کُلوری: das bar.kard.an گی

دور شدن

گویش خلخال

اَسکِستانی: dur âbiy.e دِروی: dur â.bi.en شالی: dur âbiy.an کَجَلی: dör â.bi.y.an کَرنَقی: dir âb.an کَرینی: dur âbiy.an کُلوری: dur âbiy.an گیلَوانی: dur âber.

آب ‌دادن

گویش خلخال

اَسکِستانی: âv due دِروی: âv (â)dân شالی: âv dân کَجَلی: ow de.y.an کَرنَقی: ow (â)dan کَرینی: âv (â)dân کُلوری: âv (â)dân گیلَوانی: âv dâr.i لِردی: ov âdiy.an

فرو بردن (غذا)

گویش خلخال

اَسکِستانی: ebard.e دِروی: e.bard.en شالی: abard.an کَجَلی: qort de.y.an کَرنَقی: arabard.an کَرینی: ara bard.an کُلوری: ibard.an گیلَوانی: ebârd.i لِردی: araba

فشار دادن

گویش خلخال

اَسکِستانی: exət.e دِروی: exašard.en شالی: ang.an کَجَلی: fəšar de.y.an کَرنَقی: səx kard.an کَرینی: səx dân کُلوری: ixašard.an لِردی: səx diy.an