مأدورلغتنامه دهخدامأدور. [ م َءْ ] (ع ص ) دبه خایه . ج ، اُدُر، مآدیر. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). کسی که پرده ٔ صفاق او پاره شود و روده هایش پایین افتد و گویند بیماری فتق
گفتیمگویش اصفهانی تکیه ای: bemunvât طاری: bemunvât طامه ای: bomun(v)ât طرقی: bemunvât کشه ای: bemunvâ نطنزی: bamu(n)vât
گفتیدگویش اصفهانی تکیه ای: bedunvât طاری: bedunvât طامه ای: bodun(v)ât طرقی: bedunvât کشه ای: bedunvâ نطنزی: badu(n)vât
گفتندگویش اصفهانی تکیه ای: bešunvât طاری: bešunvât طامه ای: bošun(v)ât طرقی: bešunvât کشه ای: bešunvâ نطنزی: bašu(n)vât